soms moet ik iets van mij afschrijven:

Zwemspiratie, waar krijg ik die inspiratie vandaan.
Hieronder laat ik even mijn gedachten gaan. Wil je het niet verder lezen, skip dan snel, natuurlijk mag je het ook lekker lezen.

Wat maakt dat ik dit vak zo ontzettend leuk vind en waar krijg ik dan die inspiratie uit. Het volgende verhaal is zo een inspiratiemoment. Dit zorgt er wel voor dat ik door wil blijven gaan.

Bijna zomervakantie en dan even lekker uitrusten en nieuwe plannen maken. Nog even wat zaken afronden en dan even RUST.

Maar nu nog even een bijzondere gebeurtenis voor mij beschrijven. Natuurlijk blijven alle afzwemrondes die je doet heel bijzonder. Ieder kind of die ouder die afzwemt blijft uniek voor mij. In al die tijd bouw je toch een band met ze op en probeert ze zo goed mogelijk te begeleiden naar het einde toe. Maar soms heb je als zwemonderwijzer een heel bijzondere ervaring en die wil ik graag even van mij afschrijven.
Ik heb inmiddels 3 kleinkinderen en oh wat ben ik daar blij mee en trots op mijn kinderen dat zij deze kleintjes begeleiden naar het groter worden. 2 jaar geleden is de oudste zo ver dat het naar zwemles moet, en natuurlijk komt de vraag of ik het wil doen. Ik voel me zeer vereerd en ga de uitdaging aan.
De eerste keer in het zwembad, een klein groepje van 4 jongens en een meisje, is best spannend. Hoe zou het gaan, zou hij ( ja het is mijn kleinzoon) luisteren en de opdrachten van mij willen aannemen. Het is een speciaal jongetje, gevoelig voor extreme prikkels en eentje die heel graag wil leren.
Maar mijn zorgen blijken voor niets, de eerste les krijg ik van hem een nieuwe ere titel. Ik word Juf-Oma. Dat is een geweldige titel die ik met trots zal dragen.
Helaas gestart in een corona periode, dus de continuïteit is ver te zoeken. Maar gelukkig blijken de kinderen bij de herstart geen achteruitgang te laten zien, afgezien het conditionele gedeelte. Het lijkt allemaal heel voorspoedig te gaan, we gaan lekker door en sommige oefeningen oefenen we door voor het B-diploma. Maar dan lopen hij en ik tegen de schoolslag aan. Het lukt niet, van alles geprobeerd en overal hulp gevraagd. Ik heb natuurlijk mijn ideeën en dan loop je tegen een moeder-dochter relatie aan. Hoe ga ik vertellen dat ze hulp buiten de deur moet zoeken? Ik doe wat oefeningen op de kant en spelenderwijs in het water en probeer zo duidelijk te maken wat er moet gebeuren. Gelukkig is dit een juf-oma met een redelijke volle rugzak met kennis en mogelijkheden.  Ik geef wat oefeningen om thuis te doen, maar het gaat niet zo snel als ik zou willen.
De ontwikkelingen van de anderen gaan ook gewoon door, totdat ik toch moet zeggen dat ik de anderen moet laten afzwemmen en hem nog even moet houden. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Gelukkig wordt het goed opgepakt en wordt er ook hulp buiten de zwemlessen gezocht. De “professionals” bevestigen mijn vermoeden en geven bijna dezelfde opdrachten aan als ik al gedaan heb. Goed voor mijn eigen zelfverzekerdheid, ik heb het goed gezien. Er wordt nu thuis heel hard gewerkt, want hij wil zo heel graag dat A-diploma, want alle kinderen in de klas hebben al A of meer en hij nog niet. Dat is niet zo leuk. Ik probeer hem daarin te begeleiden en zie langzamerhand verbeteringen in het zwemmen komen.
Zo vlak voor de zomervakantie spreken we af dat we nog éénmaal alles zullen oefenen en als dat goed gaat, dan kunnen we die week daarna afzwemmen. Wat hij nog niet weet en zijn ouders wel, is dat we al lang aan het afzwemmen zijn. Alleen zonder veel publiek, want dat zou hij niet trekken en zonder dat hij het weet, want dan is de kans dat hij dichtslaat. Hoe fijn is dat, ik kan dat allemaal zelf regelen. Geen druk en lekker doen wat we altijd doen, leuk, speels en zeer serieus.
Aan het einde van de les gevraagd wat hij ervan vond, nou dat raad je natuurlijk wel. Alles ging goed en de week daarna wil hij wel afzwemmen. 😊
Ik stelde voor om een papier in te vullen om het afzwemmen te regelen, en kwam aan met een medaille. Zijn reactie was, wat is dat………… en daarna kwam ik toch maar met het diploma. Zijn reactie is van onschatbare waarde, hij vloog mij om m’n nek/buik en begon een beetje te huilen. Wat een blijdschap en daarna naar zijn ouders.
Heel soms heb ik dat, maar ook ik kreeg even tranen in mijn ogen, wat een blijdschap en opluchting bij dit ventje. Vrij snel daarna kreeg ik ook de mededeling dat hij nog meer diploma’s wil halen, dus voorlopig gaan we lekker door en hij heeft mij beloofd zijn oefeningen in de vakantie door te blijven doen, zodat het na de vakantie misschien wel heel snel kan gaan.
Wat een bijzonder traject is dit en wat komt het dan dichtbij. Nog veel meer dan toen ik jaren geleden mijn jongste dochter mocht begeleiden bij het zwemmen naar een volgend diploma.
Oef,………………ik ben wel even aan vakantie toe om daarna weer fris en fruitig verder te gaan met al die kinderen die mij lief zijn.
Fijne zomer iedereen, groeten van Juf-Oma